طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران ـ قسمت چهارم ـ حقوق ملیت ها
به‌مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان ۱۳۶۲ ـ قسمت چهارم ـ حقوق ملیت ها ـ ۱۶آبان۱۴۰۰
آزادی و استقلال
برقراری نظام سیاسی مبتنی بر حاکمیت و رأی آزاد، مساوی، مستقیم و مخفی مردم ایران
تمامیت ارضی
یکپارچگی و وحدت ملی کشور
رفع ستم مضاعف از ملیت ستمزده کرد
دموکراسی در ایران
خودمختاری در کردستان
طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران
قسمت چهارم- حقوق ملیتها
با سلام و درود به شما هموطنان و بینندگان سیمای آزادی! با چهارمین قسمت این برنامه در خدمت شما هستیم.
در قسمتهای قبلی این برنامه دیدیم که خمینی و پاسدارانش، جنگ‌افروزان اصلی در صحنهٴ کردستان بودن. هم‌چنین به مرور طرح‌ها و بیانیه‌ها و مواضع و پیشنهادات مجاهدین را با هم شنیدیم که بر رفع ستم مضاعف و حق خودمختاری در چارچوب تمامیت ارضی ایران تأکید داشتند.
در ادامه، دیدیم که مجاهدین به‌رغم حذف شدن از انتخابات ریاست‌جمهوری از پای ننشستن و باز هم به دفاع از حقوق ملیتها پرداختند.
در ادامه همین مطلب، باید اشاره‌ای هم به انتخابات اولین دوره مجلس شورای ملی بکنیم. برادر مسعود در اولین انتخابات مجلس شورای ملی بعد از انقلاب ضدسلطنتی که هنوز خمینی اسم آن را به مجلس شورای اسلامی تغییر نداده بود، شرکت کرد و باز هم به دفاع از،
- حق حاکمیت مردم و تصدی تمام امور کشور به‌وسیله شوراهای واقعی پرداخت
و-اعاده حقوق ملیتها و حق خودمختاری و گفت: ما این‌ها را خواستیم، مگر چیزی غیر از این خواستیم؟
این همان انتخاباتی است که رژیم بعد از همه تقلبات خودش برای مسعود رجوی از تهران بیش از ۵۳۱هزار رأی اعلام کرد اما نه برادر مسعود و نه هیچ‌یک از مجاهدین در سراسر کشور به مجلس راه نیافت هر چند که رژیم آنها را به‌لحاظ آراء در رده دوم بعد از حزب خمینی یعنی حزب حاکم جمهوری اسلامی اعلام کرد.
اما کردستان هم‌چنان ناآرام بود و کشتار پاسداران خمینی در اونجا ادامه داشت. نمونهٴ اون کشتار مردم ستمدیدهٴ روستای قلاتان در ایام نوروز ۱۳۵۹ بود. مجاهدین این کشتار رو محکوم کردند و خواهان معرفی و مجازات عوامل این کشتار شدند.
نشریه مجاهد شمارهٔ ۲۹ – ۱۰فروردین ۱۳۵۹
طبق اخبار واصله بار دیگر دست‌های توطئه‌گر و آتش‌افروز، عده‌ای از مردم زحمتکش و ستمدیده‌ی کردستان را در روستای ”قلاتان“ به خاک و خون کشیده‌اند.
سازمان مجاهدین خلق ایران ضمن عرض تسلیت به تمام خلق ایران و به‌ویژه خواهران و برادران عزیز مان در کردستان از مقامات مسئول می‌خواهد که عوامل دست‌اندرکار این فاجعه ملی هر چه سریعتر معرفی و مجازات شوند.
اسحاق علی نژاد: پاسداران خمینی همیشه تلاش می‌کردن که کردها رو مسبب درگیریها و کشتارها نشون بدن. خب البته اون روزها تکنولوژی ارتباطی امروز وجود نداشت تا از تک به تک صحنه‌ها عکس و فیلم تهیه بشه تا دروغهای پاسداران خمینی برملا بشه. اون روزها اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌های احزاب و گروه‌های سیاسی این هدف رو برآورده می‌کرد.
نمونه‌ای از اون، اعلامیهٴ کردهای مقیم مرکز در رابطه با حوادث کردستان در اوایل سال پنجاه و نه.
نشریه مجاهد شمارهٔ ۵۳ – ۱۰ اردیبهشت۱۳۵۹
اعلامیه کردهای مقیم مرکز درباره حوادث اخیر کردستان
جمعیت کردهای مقیم مرکز با احساس مسئولیت نسبت به آینده مردم کردستان و سرتاسر ایران لازم می‌داند شما را در جریان وقایع روزهای اخیر سقز و سنندج قرار دهد. به‌شهادت روزنامه‌هایی که هر روزه به دست هموطنان ارجمند می‌رسد خلق کرد بارها و بارها اعلام کرده است که مشکل کردستان راه‌حل نظامی ندارد و آماده است تا در هر لحظه و مکان با نمایندگان حکومت جمهوری اسلامی به بحث و گفتگو بنشیند و به جای استفاده از وسایل کشتار انسان، از طریق عقل و منطق مشکل کردستان را حل نماید. متأسفانه سران ارتش و سپاه پاسداران و کسانی که منطقی جز استفاده از سلاح‌های مخرب و نابودی انسان‌ها نمی‌شناسند، به‌منظور مشتعل ساختن نائرهٔ جنگی حقایق را تحریف نموده و می‌نمایند.
مردم شرافتمند ایران، خلق کرد بارها ثابت کرده است که نه جنگ‌افروز است و نه تجزیه‌طلب. خواست این خلق، مشروع و منطقی است و در چهارچوب مقررات قابل تحقق می‌باشد
بله، تنها کسی که جنگ می‌خواست خمینی بود. خمینی با علم کردن تجزیه طلبی و به بهانهٔ اون تلاش می‌کرد مردم کردستان رو سرکوب کنه. مردمی که تحت ستم مضاعف بودن و هنوز هم هستن. راستی گفتیم تجزیه طلبی. این بهانه این روزها هم شنیده میشه و هر گاه ملیتهای ایرانی حق و حقوق خودشون رو میخوان به بهانه تجزیه طلبی به سرکوب اونها می‌پردازن.
حالا اجازه بدین در ادامه سرکوب و خون‌ریزی در کردستان، به سال۶۰ برویم و نگاهی بکنیم به فریاد تظلم و دادخواهی که در اون زمان در نامهٔ سرگشادهٴ کمیتهٔ مرکزی حزب دموکرات کردستان، منعکس شده.
نشریه مجاهد شمارهٔ ۱۱۸ – ۱۰اردیبهشت ۱۳۶۰
شما آقای رئیس‌جمهور، شما نمایندگان مجلس شورای اسلامی، شما سازمانهای ملی و دمکراتیک، نمایندگان خود را به کردستان بفرستید تا به چشم خود ببینند که در اینجا، مسأله گروهک‌ها نیست، در اینجا ملیت یکپارچه به پا خواسته است که از شرافت و آزادی و موجودیت خود دفاع می‌کند و به هیچ وجه حاضر نیست در برابر ستم و استبداد سر تسلیم فرود بیاورد. شما هموطنان گرامی به خود آیید و گریبان گردانندگان جمهوری اسلامی را محکم بچسبید، از آنها بخواهید تا برای شما توضیح دهند که چه کسی این جنگ را به راه انداخته و ادامهٔ آن به سود چه کسی است؟...
از آقایان گردانندگان جمهوری اسلامی بپرسید تاکنون چند نفر سرباز و پاسدار در کردستان کشته شده و چند میلیارد تومان خرج لشکرکشی علیه مردم کردستان گردیده است؟ سؤال کنید و پاسخ صریح بخواهید!
اسحاق علی نژاد: در بهار سال۶۰ روزهای پر التهابی داشتیم. خمینی روزبه‌روز بر سرکوبش می‌افزود و شکافهای حاکمیتش رو می‌بست تا این‌که روز ۳۰خرداد فرا رسید. در سی‌ام خرداد سال۱۳۶۰ مجاهدین تظاهرات ۵۰۰هزار نفره‌ای در خیابونهای تهران برگزار کردند تا با خمینی اتمام‌حجت کنن اما پاسخ خمینی به این تظاهرات مسالمت‌آمیز گلوله بود و بس. این بار مردم نه در کردستان بلکه در خود تهران به خاک و خون کشیده می شدن و به این ترتیب آخرین قطرات آزادی از بین رفت و دیگه نمی‌شد در کادر مبارزات مسالمت‌آمیز حقوق مردم را اعاده کرد.
یک ماه بعد از ۳۰خرداد، شورای ملی مقاومت ایران در سی‌ام تیر سال۱۳۶۰ تشکیل شد.
برنامه شورا و دولت موقت در ۵مهر ۱۳۶۰ به امضای مسعود رجوی منتشر شد
در ماده ۵ برنامه شورا در مورد حقوق ملیتها آمده بود:
حقوق ملیتها
بدیهی است که پایداری تمامیت ارضی و وحدت ملی این میهن دقیقاً در رابطه با احقاق حقوق حقه‌ٔ تمامی عناصر وبخشهای تشکیل دهنده‌ٔ آنست. باین ترتیب خودمختاری داخلی به مفهوم رفع ستم مضاعف از همه‌ٔ شاخه‌ها و تنوعات ملی وطنمان و تأمین جمیع حقوق و آزادیهای فرهنگی و اجتماعی و سیاسی برای آنها در چارچوب وحدت، حاکمیت و یکپارچگی تجزیه ناپذیر کشور ضرورت جدی دارد.
قبل از تصویب طرح خودمختاری کردستان ایران توسط شورای ملی مقاومت، مسعود رجوی به‌طور جداگانه از موضع مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران در آن زمان در پیام خود به‌مناسبت آغاز نوزدهمین سال تأسیس سازمان در نیمه شهریور ۱۳۶۲ که در نشریه مجاهد شماره ۱۶۸ مورخ ۱۷شهریور ۱۳۶۲ درج شده، پیرامون نقطه‌نظر و اعتقاد اصولی مجاهدین و هم‌چنین مواد برنامه شورا و دولت موقت اعلام کرده بود:
مسعود رجوی - ۱۵ شهریور ۱۳۶۲
از آنجا که شورای ملی مقاومت (به مثابه‌ٔ تنها آلترناتیو دمکراتیک) تنها نیروی نظامی، سیاسی و اجتماعی متشکل و گسترده است که در برنامه و مصوبات خود صریحاً خودمختاری کردستان به‌معنی رفع ستم مضاعف از هموطنان محروممان در آن سامان را در کادر تمامیت ارضی خدشه‌ناپذیر ایران به‌رسمیت شناخته است، خمینی از یکسو تلاش می‌کند تا هموطنان کرد ما را از احقاق حقوق حقه‌ٔ خود در ایران دمکراتیک نیز ناامید نموده و اراده‌ٔ رزمنده‌ٔ مقاومت در آنان را تضعیف کند.
و از سوی دیگر بر آن است تا با مشتبه ساختن امر بر سایر مردم ایران"خودمختاری"را دقیقاً معادل"تجزیه‌طلبی" جلوه بدهد. به این ترتیب خمینی همان سیاست سرکوبگرانه، حق کشانه و ضدمردمی خود را ادامه می‌دهد که بالمآل برای هموطنان ستمزده‌ٔ ما در کردستان پیامی جز این در برندارد که: یا تسلیم به شرایط موجود و گردن نهادن به سلطه‌ٔ جبارانه‌ٔ خمینی و یا تجزیه!
پس رژیم خمینی با همه‌ٔ منویات خبیثی که در پس کلمات ناپاک رئیس مجلس ارتجاع بر علیه مردم کردستان و سراسر ایران و بر علیه شورای ملی مقاومت و مجاهدین خلق ایران نهفته است، قبل از هر چیز تخطئه‌ٔ مقاومت و تحکیم حکومت و سلطه‌ٔ پلید خود را در نظر دارد. بنابراین به‌منظور اطلاع افکار عمومی سراسری، و به‌ویژه به‌خاطر مطمئن ساختن هموطنان ستمزده‌ٔ خود در کردستان از نتایج مقاومت عادلانه‌شان در قبال رژیم ضدبشری خمینی مبنی بر رفع ستم مضاعف و لغو هر گونه تبعیض میان کرد و فارس، ضمن تأکید بر این نقطه‌نظر عقیدتی مجاهدین که در اصول، هر خلق و مردم و ملت و ملیتی حق دارد - سرنوشت خود را به تمام و کمال رأسا تعیین کند، سر خط نقطه‌نظرهای مجاهدین در این باره را که رهنمون عمل ما در مرحله‌ٔ تاریخی کنونی است مختصراً به استحضار می‌رسانم:
۱-در میان توده‌ٔ مردم کردستان ایران هیچ گرایش یا تمایل تجزیه‌طلبانه‌ٔ جدی و مؤثری وجود ندارد و بر اساس تحقیقات و برخوردها و شواهد بسیار! این مردم دلیر و زحمتکش و غیور هم‌چون سایر مردم ایران هیچ تمایلی به جدایی از میهن خود ندارند.
مسعود رجوی-۱۵ شهریور ۱۳۶۲
عضویت نیروی اصلی مقاومت کردستان یعنی حزب دموکرات کردستان ایران در شورای ملی مقاومت و التزام این حزب به برنامه و اساسنامه شورا و وظایف مبرم دولت موقت جمهوری دمکراتیک اسلامی ایران نیز گواه این است که تجزیه طلبی جایی در میان مردم کردستان ایران ندارد
۲-مبرم‌ترین خواسته‌ٔ سیاسی مردم مقاوم کردستان به‌رسمیت شناختن حق خودمختاری ایشان در چارچوب تمامیت ارضی ایران است. که طبعاً از عهده‌ٔ رژیم ارتجاعی خمینی بر نمی‌آید و تنها در توان جانشین (آلترناتیو) دمکراتیک - انقلابی یعنی شورای ملی مقاومت و دولت موقت جمهوری دمکراتیک اسلامی ایران است.
۳-مفهوم اساسی خودمختاری، رفع ستم ملی و استثمار مضاعف ملیتهای تحت ستم و تأمین کلیه‌ٔ حقوق سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی آنها در چارچوب وحدت، حاکمیت و یکپارچگی کشور است.
۴- به استثناء امور مربوط به روابط خارجی (اعم از سیاسی، اقتصادی و گمرکی)، دفاع ملی، برنامه ریزی درازمدت اقتصادی، نظام پولی و مالی و الزامات مربوط به همآهنگی و یکپارچگی کلی نظام قضایی کشور که در صلاحیت دولت مرکزی است، اداره‌ٔ سایر امور منطقه‌ٔ خودمختار اعم از امور اداری، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و انتظامی، در صلاحیت شوراها و ارگانها و مقامات منتخب مردم کردستان است که با مراعات قانون اساسی نظام جمهوری جدید کشور عمل خواهند نمود.
۵- نمایندگان مردم منطقه‌ٔ خودمختار کردستان مطابق اصول قانون اساسی نظام جمهوری آینده‌ٔ کشور، مانند نمایندگان همه‌ٔ بخش‌های دیگر ایران در مجلس قانونگذاری کشور و اداره‌ٔ امور دولت مرکزی شرکت خواهند نمود.
۶- زبان کردی در کنار زبان فارسی در منطقه‌ٔ خودمختار به‌رسمیت شناخته می‌شود.
۷- به‌منظور رفع عقب‌ماندگی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و در جهت تلاش برای زدودن آثار ستم ملی، بایستی پس از کسر مخارج دولت مرکزی و سرمایه‌گذاریهای درازمدت سراسری، سهم سرانه‌ٔ ساکنان مناطق عقب‌افتاده‌ٔ کشور (از جمله کردستان) را در بودجه‌ٔ عمومی، بیشتر منظور نمود و یا بودجه‌ٔ فوق‌العاده‌ای را به این منظور اختصاص داد.
۸-کلیه‌ٔ آزادیهای دمکراتیک از قبیل آزادی مذهب و عقیده و بیان و مطبوعات، آزادی تشکیل احزاب و سازمانها، اتحادیه‌های کارگری و دهقانی و انجمنهای دمکراتیک بایستی در منطقه‌ٔ خودمختار تضمین شود. مردم کردستان در انتخاب شغل و محل اقامت کاملاً آزادند و هیچگونه تبعیض جنسی (بین زن و مرد) و تبعیض مذهبی (میان پیروان مذاهب مختلف) وجود نخواهد داشت.
لازم به تکرار نیست که مواد فوق‌الذکر نقطه‌نظرهای مورد قبول سازمان مجاهدین خلق ایران است. حال آن که با وفاداری به طرز برخورد و اصول دمکراتیک، بدیهیست از آنجا که پس از سرنگونی رژیم خمینی، تعیین شکل و محتوای نظام جمهوری آینده‌ٔ کشور بر عهده‌ٔ مؤسسان منتخب مردم سراسر ایران از جمله مردم کردستان است، تعیین حدود قانونی و قطعی صلاحیت دولت مرکزی و صلاحیت ارگانهای خودمختاری نیز بر عهده‌ٔ مؤسسان می‌باشد. هم‌چنین به‌نظر ما (مجاهدین) محدوده‌ٔ جغرافیایی منطقه‌ٔ خودمختار کردستان ایران نیز اساساً از طریق نظر پرسی دمکراتیک از مردم محل تعیین می‌شود.
ضمنا توجه می‌دهم که سرخط‌هایی که فوقا بیان شد، اصول کلی هستند که در مرحله‌ٔ اجرا مستلزم تشریح بیشتر و مصوبات مشخص است. اما بهرحال، هدف، رفع ستم مضاعف و هم‌سو کردن ناسیونالیسم محلی کرد با ملی‌گرایی ترقیخواهانه‌ٔ عموم مردم ایران (از جمله هموطنان کردمان) در راستای تکامل اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی است که رفع همه‌ٔ تبعیضات جنسی، ملی، نژادی و طبقاتی را ایجاب می‌کند.
هموطنان عزیز بینندگان گرامی سیمای آزادی، در حدی که در این برنامه می‌گنجید ما در قسمت چهارم سوابق رو به اختصار از ابتدای سال۵۹ تا شهریور ۶۲ مرور کردیم. در برنامه بعد به متن و مفاد طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری می‌پردازیم اما در همین جا واقعاً باید گفت که حقوق ملیتها که سرانجام در یک طرح یا یک قانون بیان می‌شود، نگارش الفاظ با کلمات نغز نیست بلکه محصول رزم و رنج و خون در برابر سرکوب دیکتاتوریهای شاه و شیخ است. تا برنامه بعدی شما را به خدای بزرگ می‌سپاریم.
ادامه دارد