سیزدهم رجب میلاد مولای متقیان چلچراغ حقیقت و ایمان علی علیه السلام
حکومت عدل علی
سخنرانی شبهای قدر
در مسجد دانشگاه تهران
مسعود رجوی-۲۱ تا ۲۵ مرداد ۱۳۵۸
علی ثابت کرد که در نبرد انسان با سرنوشت کور و فروبرنده
انسان پیروز است
در این پیروزی علی نماینده و سخنگوی تمام بشریت است
به‌همین دلیل علی راز گشوده انسانیت است
برادر مجاهد مسعود رجوی در شبهای قدر در دانشگاه تهران:
«بشریت در طول تاریخ خود رهبران بزرگ بسیار به خود دیده؛ اما علی چیز دیگری است. بواسطه تجمع عالیترین فضیلتهای انسانی، به‌خاطر معصومانه‌ترین شکل رهبری، به‌خاطر عمیق‌ترین درک از کاری که انجام می‌داد. از انقلابی که هدایت می‌کرد. به‌خاطر آشتی‌ناپذیری، به‌خاطر قاطعیت.
آخر امروز ما در عصر کبیر آگاهی توده‌یی هستیم. امروز خیلی چیزها روشن است. آن روز چی؟ اگر کسی می‌تواند بدون مبالغه حتی در رهبران انقلابی امروز جهان هم کسی را پیدا کند که پرونده‌اش آن‌قدر مشعشع، بدون ذره‌یی انحراف و اعوجاج نظیر علی‌ابن‌ابیطالب باشد؟ اینجاست که ما در علی محو می‌شویم. علی فراتر از یک نحله، یک ملت، یک قوم یا یک مکتب پرواز می‌کند، اینجاست که اینها دیگر ارمغانهای بشری هستند، دیگه نه فقط متعلق به ما. در ستایش این فضیلتها گفتار بسیار بوده ولی ما چه جمله‌ای داریم؟ در ورای همه این فضیلتها که برای علی بر می‌شمرند چیزی که بی‌مناسبت با بحث ما هم نیست، این رایحه قرآنی است و این پیام که از سراسر وجود علی استشمام می‌شود: و ما فقط همین را می‌توانیم بگوئیم و بس. علی‌ابن ابیطالب، فرزند راستین اسلام براستی ثابت کرد که در نبرد انسان با سرنوشت، سرنوشت کور و فروبرنده، انسان پیروز است، در این پیروزی علی نماینده و سخنگوی تمام بشریت است. همه ما، هم من و هم شما. بهمین دلیل علی را به حق می‌توان راز گشوده انسانیت، راز گشوده تقدیر خطاب کرد، همین و بس».
کلمات را البته خمینی واژگونه و وارونه کرده
تا روزی که رژیم او را واژگون کنیم
و حرمت کلمات به جای خود برگردد
مسعود رجوی ـ ۲۰ فروردین ۱۳۶۴:
«اصلاً دور نزدند، نلغزیدند، نچرخیدند، استوار و ثابت‌قدم در جاشون هستند.
به این میگن مجاهد سر موضع که معنی‌شو قبل از همه و بیشتر از همه خود خمینی ضدبشر فهمیده. دژخیمها و مزدورهاش هم بعد تجربه کردند. مجاهد بازگشت‌ناپذیر که دنیایی سرش بریزند مرعوب و محصور تردید و یا دود و دم نمیشه هر چی می‌خواد بشه هر چقدر می‌خواد طول بکشه بجنگ تا بجنگیم».
. و لا یجدون فی صدورهم حاجه مما اوتوا و یوثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصه و لو کان بهم خصاصه و من یوق شحه نفسه و اولئلک هم المفلحون. والذین جاؤا من بعد هم یقولون ربنا اغفرلنا و لاخواننا الذین سبقونا با لایمان و لا تجعل فی قلوبنا غلا للذین آمنوا ربنا انک رئوف رحیم».
میلاد خجسته علی ع پیشوای جوانمردی و فتوت، رهبر همه احرار و آزادگان امام مجاهدان امیر مومنان و مولای متقیان بر مردم ستمزده ایران، بر همه اونهایی که تحت سرکوب و نائره‌های جنگ خمینی آزادی رو طلب می‌کنند و صلح رو می‌خواهند گرامی باد
آیاتی را که خوندم گفته میشه که در شان حضرت علی هم هست، صحبت از کسانی است که از این پیش‌تر جایگیر و جایگزین شده‌اند در خانه خدا و در خانه ایمان.
«والذین تبوو الدار و الایمان»
و دوست می‌دارند و محبت و عشق می‌ورزند به کسانی که هجرت کردند به جانب اونها. آغوششون برای امداد و نصرت خدا و خلق خدا همیشه باز است. کسانی که دلبستگی و وابستگی ندارند نسبت به نعماتی که بهشون داده شده، همه داده‌ها، همه آنچه رو که در نزدشون هست ودایع و سپرده‌های تکامل تلقی می‌کنند.
«و لایجدون فی صدورهم حاجه مما اوتوا»
از زن و فرزند تا مال و منال تا هر گونه توانایی و امکان رو اگر دارند از اون جهت دارند که ودیعه‌ای است برای ره سپردن در مسیر آرمانهاشون.
به همین دلیل در آنجایی که باید «یوثرون علی انفسهم» ایثار می‌کنند. کلمات رو البته دژخیم سابونده. واژگونه و وارونه کرده تا اون روز که دژخیم رو وارونه و واژگون بکنیم که حرمت کلمات به جای خودشون برگردند یکی از زیباترین این کلمات کلمه ایثار است. کسانی که ایثار می‌کنند از نفس خود درمی‌گذرند. اونجایی که رو باید دلبستگی رو فدا می‌کنند. مگه مظهر و سمبلش حضرت علی نیست؟ «ولو کان بهم خصاصه» اگر چه خود در حاجت و نیاز باشند. آخه میگن چند شب پیاپی حضرت علی خوراک خودش را نثار می‌کرد در حالی که خودش گرسنه و تنگدست بود. البته این جزیی از سیمای علی بود. همه اونهایی که به ولای علی دل بستند خوب می‌دونند که چه اقیانوس بیکرانی از جوانمردی و فتوت و آزادگی بود. اونقدر که جوشش همین امروز هم همه پویندگان راهش و در میهن ما علی الخصوص رزمندگان مجاهد رو، خانواده مجاهدین رو در بر گرفته.
«و من یوق شح نفسه فاولئک هم المفلحون» و کسی که خود رو بازدارد از بخل نفسش پس اوست رستگار. همه اونهایی که در جایی که باید از فدا و نثار خودداری می‌کنند در بخل نفس خود فرو می‌روند.
کما این‌که خوب می‌دونید که اگر فدا و ایثار نمی‌کردین بچه‌هاتون رو شب سیاهی و ظلمات خمینی پایان نداشت و یا لااقل برای یک دوران تاریخی پایان نداشت. این وصف حال و سیمای پیشتازان هست، آیه‌ای که خوندم.
«والذین جاؤ من بعد هم» و بعد از اینها هم عده‌یی که خواهند آمد و زبان حالشون این خواهد بود که بارپروردگارا ما را ببخش و بیامرز.
«ربنا اغفرلنا و لاخواننا الذین سبقونا بالایمان» و به اون برادران و خواهرانی از ما که در ایمان برما پیشی و سبقت گرفتند به‌خصوص اونهایی که به‌شهادت رسیدند. و مبادا که در دلهای ما «و لا تجعل فی قلوبنا غلا للذین آمنوا» مبادا که در دلهای ما نامهر ورزیدنی، غل و غشی، در رابطه با همه اونهایی که گرویدند و ایمان آوردند باقی بگذاری همانا که تو سرچشمه و منبع رافت و عطوفت و بخشایش و درگذشتنی».
قسمت دوم :