پنجاه و دومین هفته‌ی کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
گفتگو با اشرف فرشید و احمد ابراهیمی
سه‌شنبه‌ها، روزی هست که قلب‌های استوار اما در زنجیر، نبض آزادی رو در جهان طنین‌انداز می‌کنن،
در دل تاریک‌ترین زندان‌ها، اون‌ها چراغی روشن کردن که هیچ توفانی توان خاموش کردنش رو نداره!
هر سه‌شنبه، شعری است ناتمام،
از شجاعت، امید، و ایستادگی،
شعری که تاریخ در دفتر عدالت می‌نویسد.
امروز، در پنجاه و دومین هفته‌ی سه‌شنبه‌های نه به اعدام، در کنار شما ایستاده‌ایم تا صدای قهرمانانی باشیم که در تاریکی زندان‌ها، نور امید را روشن نگه داشته‌اند.
این بخش ویژه را به مرور بیانیه‌ی زندانیان سیاسی در پنجاه و دومین سه‌شنبه اختصاص می‌دهیم؛ صدایی که از درون دیوارهای سنگی، عدالت و انسانیت رو فریاد می‌زنه.
این هفته «بند مردان» زندان عادل‌آباد شیراز هم به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوست و ۳۴ زندان کشور شاهد اعتصاب غذای قهرمانانه‌ی زندانیان بود. بیانیه‌ی زندانیان با این جملات شروع شده
در ادامه اعدام‌ها و سرکوب‌های سیستماتیک که روزانه علیه شهروندان ایران اعمال می‌شود، متأسفانه حاکمان ستمگر در دی‌ماه، بیش از ۱۱۰ زندانی را اعدام کردند و از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون نیز ۹۵۰ نفر از شهروندان زندانی را بر چوبه‌های دار آویخته‌اند. این آمار نشان‌دهنده افزایش بی‌سابقه استفاده از اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب جامعه است.
در بخش دیگه‌ای از این بیانیه به موضوع مهم این روزها پرداخته و این‌طور نوشتن: «در ۲۹ دی‌ماه، دو قاضی بدنام، محمد مقیسه و علی رازینی، که سابقه چهار دهه نقض حقوق بشر و صدور هزاران حکم اعدام برای زندانیان سیاسی و غیرسیاسی را در کارنامه خود داشتند، توسط یک شهروند به جان آمده پاسخ جنایات خود را دریافت کردند.شادمانی و استقبال جامعه بویژه دادخواهان هزاران اعدام سیاسی را به دنبال داشت که این نتیجه ۴۵ سال اعدام و قتل‌عام زندانیان و بیانگر انزجار مردم ایران از اعدام است»