مهاجرت نخبگان
مهاجرت نخبگان، زنگ خطری برای آینده هر جامعهای هست ولی این پدیده سالهاست که در ایران جریان دارد و هر سال ابعاد تازهتری به خودش میگیرد.
حکومت آخوندی در این زمینه هم آمار دقیقی ارائه نمیدهد؛ اما آمارهای منتشر شده از سال ۲۰۲۰ نشان میدهد که جمعیت مهاجران ایرانی در دنیا به ۱.۸ میلیون نفر رسیده که ۲.۳ درصد از جمعیت ایران رو تشکیل میدهد. این یعنی افزایش ۲.۲ برابری در مقایسه با ۳۰ سال گذشته! این آمارها نشون میدن که ایران با چه سونامی از مهاجرت نخبگان روبرو هست
نخبگان هم مثل هر انسان دیگهای، به دنبال زندگی بهتر و آیندهای روشنتر هستن. دلایل اقتصادی مهاجرت نخبگان رو میشه بیکاری، فقر، عدم تناسب درآمد با هزینههای زندگی و نبود امکانات پژوهشی و فناوری جستجو کرد. که حکومت آخوندی همهی اینها رو از بین برده. یک ویدیو کوتاه ببینیم
کارگری نخبه:
صبح ساعت ۵ صبح بیدار شدیم اومدیم اینجا این میدان جهاد آمدهایم برای کار این هم این وضعیت کار است، تحصیلکرده هم هستیم حقیقت رتبهی ۲۹۰ مدیریت ایران هستم ولی چی آمدهایم اینجا دنبال یک لقمه نان حلال هر آزمون استخدامی شما بفرمایید ما شرکت کردیم هر ادارهای که بخواهید بروید رفتیم! یا پارتیبازیه
بله رتبهی ۲۹۰ مدیریت حتی کارگری روزمزد هم گیرش نمیاد، اما شاغلها در چه شرایطی قرار دارن؟ رئیس نظامپزشکی شیراز گفته: «دستمزد پزشکان در ایران ۵۰۰درصد عقبتر از نرخ واقعی است» پس خیلی واضحه که یک نخبهی ایرانی اگر وابسته به حکومت نباشه چه شرایط اقتصاد سختی رو باید تحمل کنه.
علاوه بر دلایل اقتصادی، عوامل اجتماعی و سیاسی هم در مهاجرت نخبگان نقش دارن. نبود آزادیهای آکادمیک، محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی، در تابستان ۱۴۰۲، حکومت آخوندی شروع کرد به جمع کردن کافینتهای اطراف دانشگاهها به بهانههای واهی، علاوه بر این چندین ارگان سرکوبگر فقط در دانشگاهها دایر کرده،
از نمایندگی ولیفقیه در دانشگاه تا حراست و بسیج دانشجو و استاد و ستاد امر به معروف و ... که همهشون سرکوب و کنترل دانشجویان رو در دستور کار دارن.
اما مهاجرت نخبگان، پیامدهای جبرانناپذیری برای کشور داره. کاهش نیروی کار متخصص، افت نوآوری و توسعهی فناوری و زیان مالی ناشی از سرمایهگذاریهای آموزشی، تنها بخشی از این پیامدها هستن. در واقع، مهاجرت نخبگان، مثل خونی هست که از رگهای اقتصاد کشور داره خارج میشه
اما برای مقابله با مهاجرت نخبگان چه باید کرد؟ برای اینکار باید باید راهکارهای اساسی و عملی ارائه کرد؛ ازجمله ایجاد فرصتهای شغلی مناسب، افزایش حمایتهای مالی از پژوهشگران، و بهبود زیرساختهای تحقیقاتی، ایجاد فضای مناسب و بیدغدغه برای پژوهش و تحصیل، آزادیهای سیاسی، آزادیهای آکادمیک، تقویت استقلال دانشگاهها، و بهبود فضای اجتماعی و فرهنگی و فردی ازجمله راهکارهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستن که میتونه به کاهش مهاجرت نخبگان کمک کنن.
اما کدوم یک از این راهکارها در حکومت آخوندی متصوره؟ آیا خامنهای با گماردن چندین دستگاه سرکوب و جاسوسی در دانشگاهها و چندین نهاد جاسوسی و سرکوب در ادارات فضایی برای چنین راهکارهایی باقی گذاشته؟ وقتی این مشکلات نتیجهی کلان سیاستهای حکومتیه، آیا متصوره که چنین گشایشهایی در این حکومت ایجاد بشه؟!
بله در این حکومت جای نخبگان در زندانه، در قیام هم شاهد بودیم که دانشجویان شعار میدادن: «اوین شده دانشگاه» واقعیت اینه که مهاجرت نخبگان رو نمیشه بهصورت مجزا بررسی کرد، این درد هم بخشی از مشکلاتیه که حکومت آخوندی ایجاد کرده و قطعاً با رفتن این دیکتاتوری این مشکل هم ابتدا کاهش پیدا میکنه و بعد درمان میشه.