جان کارگران معادن ایران در خطر دائمی
در سال‌های اخیر، حادثه‌های مرگبار متعدد در معادن ایران، به‌ویژه معادن زغال‌سنگ، نشان‌دهنده‌ٔ یک بحران جدی در حوزه ایمنی و حقوق کارگران است. به‌تازگی، حادثه‌یی در معدن زغال‌سنگ مهماندویه دامغان، متأسفانه منجر به جان باختن هفت کارگر شد. این حادثه، که به‌علت گازگرفتگی در تونل‌های فاقد ایمنی رخ داد، بار دیگر از نبود هر گونه دستگاههای هشداری و امنیتی در این صنعت پرده برداشته است (خبرآنلاین، ۲۰ فروردین ۱۴۰۴).
اما موانع بر سر راه تأمین امنیت کارگران معدن چیست؟
یکم: سود حداکثری از معادن به بهای جان کارگران
دوم: سپردن معادن به بخش‌های سپاه تحت عنوان خصوصی‌سازی و قرار دادن کارگران در شرایطی که هر اعتراض با اخراج مواجه می‌شود
سوم: هر چه ارزان‌تر تمام شدن محصولات به‌ویژه زغال‌سنگ برای صنایع فولاد وابسته به سپاه که ارز بیشتری برای خامنه‌ای و تأمین تروریستی به دست بیاورد.
چهارم: سرکوب تمامی تشکلهای واقعی کارگران که مدافع حقوق آنها در برابر چپاولگران حاکم باشد
با نگاهی به آنچه بر کارگران معادن ایران گذشته می‌توان این واقعیت تلخ را به‌خوبی دید. به این فهرست توجه کنید:
معدن زغال‌سنگ در طبس با ۵۲ کشته ۱ مهر ۱۴۰۳
معدن‌جو با ۴ کشته ۲۷ خرداد ۱۴۰۳
معدن زغال‌سنگ طزره با ۶ کشته ۱۲ شهریور ۱۴۰۲
در هیچ‌یک از موارد فوق، هیچ‌کدام از ارگانها یا کارفرماهایی که موارد ایمنی را نقض کرده بودند، نه زندان رفتند و نه محاکمه شدند، زیرا معادن در دست سرداران فاسد سپاه است و آنچه آنها انجام می‌دهند، برنامه‌ٔ حکومتی برای چپاول هر چه بیشتر سرمایه‌های مردم ایران و دسترنج کارگران است.