بحران آب و مسکن، نتیجه بی‌کفایتی و چپاول رژیم آخوندی
گزارش خبری: ابر بحران‌های زیر پوست اقتصاد و معیشت ایران
در حالی‌که مقام‌های رژیم تلاش دارند چهره‌ای باثبات از وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور ارائه دهند، واقعیت‌های میدانی و اعتراف‌های رسمی، تصویری کاملاً متفاوت و بحرانی از ایران امروز نشان می‌دهد. از فروپاشی منابع آبی گرفته تا ورشکستگی در سیاست‌های سوختی و فاجعه مسکن، همه‌چیز خبر از ابر بحران‌هایی می‌دهد که رژیم از حل آنها ناتوان مانده است.
ابر بحران آب؛ تهدید حیات سرزمینی
مهدی تقی‌زاده، کارشناس حوزه آب، با صراحت اعلام کرد که آنچه ایران با آن مواجه است «بحران» نیست، بلکه «ابر بحران» آب است؛ پدیده‌ای با پیامدهای جبران‌ناپذیر. او هشدار داد که برخلاف یک بحران که با سیاستگذاری درست می‌توان بر آن غلبه کرد، ابر بحران‌ها سرمنشأ نابودی منابع حیاتی، مهاجرت‌های جمعی، و اختلالات اقتصادی و اجتماعی گسترده‌اند. سوء‌مدیریت رژیم در دهه‌های گذشته، انتقال‌های بی‌رویه بین‌حوضه‌ای و چپاول منابع آبی توسط نهادهای حکومتی، نقش مستقیم در شکل‌گیری این وضعیت دارند.
بحران مسکن؛ زندگی در سایه اجاره‌نشینی و بی‌خانمانی
در جبهه معیشت، کارگران در خط مقدم فشار اقتصادی هستند. حسین حبیبی، کارشناس کارگری، تأکید کرد که حق مسکن ۹۰۰ هزار تومانی حتی برای سال ۱۴۰۲ نیز کافی نبوده و در ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ عملاً بی‌ارزش است. این در حالی است که هزینه مسکن بیش از نیمی از درآمد خانوارهای کارگری را می‌بلعد. رشد نجومی قیمت مسکن، بی‌تفاوتی دولت نسبت به افزایش حقوق، و رانت‌های گسترده در حوزه ساخت‌وساز، وضعیتی بحرانی را رقم زده‌اند که به‌ویژه طبقه فرودست را نابود می‌کند.
سوخت؛ واردات میلیاردی به‌رغم منابع داخلی
روزنامه حکومتی خراسان فاش کرد که در سال گذشته، بین ۴ تا ۵ میلیارد دلار بنزین و گازوئیل وارد کشور شده؛ رقمی معادل ۷ درصد کل واردات سالانه. این در حالی است که ایران با در اختیار داشتن منابع عظیم نفت و گاز، می‌توانست با توسعه پتروپالایشگاه‌ها نه تنها نیاز داخلی را تأمین کند، بلکه صادرکننده باشد. این سیاست معیوب، ثمره مستقیم فساد، ناتوانی در برنامه‌ریزی بلندمدت، و نادیده گرفتن منافع ملی توسط رژیم است.
مجموعه این سه بحران، سیمای کشوری را ترسیم می‌کند که در مسیر سقوط ساختاری قرار گرفته، و حکومت آخوندی نه‌تنها پاسخی برای حل آن ندارد، بلکه خود عامل و تشدیدکننده آن است.