دروغی بنام وام مسکن
این روزها بحث وام ۴۰۰ میلیون تومانی برای خرید مسکن در رسانه‌های حکومتی مطرح می‌شه، این وام چه مشکلی از مستأجرهای ایرانی برای خرید خانه حل می‌کنه؟
روزنامه‌ی حکومتی دنیای اقتصاد روز ۴ بهمن ۱۴۰۳ نوشت: «۲۳درصد از مبلغ تسهیلات خرید مسکن صرف «قیمت خرید وام» می‌شود؛ «قدرت حقیقی» وام مسکن در جنوب تهران تنها ۲۰درصد یک خانه قدیمی کوچک است به‌صورت ۴۰۰ میلیون تومان برای آپارتمان‌‌های ۲ میلیارد تومانی» بعد هم نوشت: «۲۳درصد از مبلغ اسمی وام خرید مسکن در تهران قبل از رسیدن تسهیلات به دست متقاضی، «تبخیر» می‌شود»
یعنی برای گرفتن یک وام ۴۰۰ میلیون تومانی باید دستکم ۹۲ میلیون تومان پول اوراق تسهیلات مسکن و هزینه‌های دیگه بپردازن. پس می‌شه کمتر از ۳۱۰ میلیون تومان.
در فروردین قیمت متوسط هر مترمربع مسکن در تهران ۱۱۰میلیون تومان اعلام شد؛ یعنی با این وام حتی ۳ متر خونه هم نمیشه خرید
حالا با وجود اینکه این وام به‌اصطلاح مسکن حتی برای رهن کامل یک واحد کوچک در مناطق متوسط تهران هم کفایت نمی‌کنه؛ اما تازه این وام هم مثل بقیه‌ی وعده‌های حکومتی برای خانوار کارگری بیشتر یک عدد و رقم روی کاغذه، انبوه گیر و پیچ‌های اداری و کاغذبازی و امروز و فردا کردن که بانک‌ها سر راه این وام قرار میدن که وام مسکن رو هم برای کارگر به امری دست‌نیافتنی تبدیل کرده.
جهان صنعت در یک مقاله‌یی مسیر دست‌یابی به این وام رو این‌طور توصیف کرده: «شروط سخت‌گیرانه، ضامن‌های متعدد، سقف محدود منابع و بوروکراسی‌های زمان‌بر باعث می‌شود بسیاری از مستأجران واجد شرایط نتوانند از این وام‌ها بهره‌مند شوند»
اما بر سر راه این وام موانع دیگه‌ای هم هست که اون رو برای یک کارگر غیرممکن می‌کنه. وام در ۶۰ ماه باید با اقساط از طرف کارگر بازپرداخت بشه؛ یعنی کارگر باید ماهی ۷ میلیون و ۲۷۲هزار تومان قسط پرداخت کنه!! یعنی اگه یک کارگر با همه‌ی این مشکلات بتونه وام مسکن بگیره در پرداخت اقساط اون فقط ماهی ۳ میلیون تومان برای مخارج زندگی‌اش باقی می‌مونه!!!
در بررسی این موضوع به‌روشنی می‌شه دید که وام ۴۰۰ میلیون تومانی مسکن هم یک تبلیغات پوشالی، نمکی بر زخم همیشه باز مسکنه
یکی دیگه از مشکلاتی که بحران مسکن رو در ایران حاد کرده و با این وامهای پوشالی هم دردی دوا نمیشه فاصله نجومی بین قیمت مسکن و حقوق اقشار کم درآمده مثلا
روز ۱۲ فروردین ۱۴۰۴ سایت تجارت نیوز در مقاله‌یی نوشت: «اکنون دوره انتظار برای خرید خانه با حق مسکن کارگری بیش از ۵۸۰ سال و با مزد مصوب به بالای ۱۰۰ سال رسیده است. به عبارتی، از مزدی که زیر خط فقر تعیین می‌شود، امکان پس‌انداز برای خرید مسکن وجود ندارد.»
یعنی داره چی میگه؟ داره میگه اینقدر قیمت خونه‌ها بالاست که یک کارگر ۱۰۰سال مزدش رو جمع کنه هم نمیتونه خونه بخره. بعد حالا طبق قانون به هر کسی که مشمول قانون کار بشه علاوه بر حقوق یه حق مسکن هم میدن ولی میگه این حق مسکن اینقدر کمه که کارگر اگر ۵۸۰سال حق مسکنش رو جمع کنه میتونه یه خونه بگیره چرا؟ چون
حق مسکن در حقوق کارگران از سال ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۴ مبلغ ۹۵۰هزار تومان بوده که هیچ تغییری نداشته.
در سال ۱۴۰۴ اگه یک کارگر تمام پول حداقل دستمزدش رو پس‌انداز کنه و اگه مسکن دیگه افزایش قیمت نداشته باشه، در پایان سال میتونه یک مترمربع مسکن بخره!!!