ژنو مقر سازمان ملل متحد مراسم بزرگداشت دکتر کاظم رجوی شهید بزرگ حقوق بشر
مراسم بزرگداشت
در ۳۵مین سالگرد شهادت دکتر کاظم رجوی شهید بزرگ حقوق بشر بدست
مزدوران اعزامی رژیم آخوندی
ژنو مقر سازمان ملل متحد
۴ اردیبهشت ۱۴۰۴
سخنرانی های شماری از شخصیت‌های سوئیسی
و یاران دکتر کاظم رجوی
کریستین پرگو نمایندة پیشین پارلمان ژنو
امروز اینجا در میدان ملل به دوستمان کاظم
این مرد شجاع که به خاطر تعهدش به ایرانی دموکراتیک
و مبتنی بر احترام به حقوق بشر ترور شد، ادای احترام می‌کنیم
همچنین می‌خواهیم به یاد بسیاری دیگر از کسانی باشیم
که جان خود را برای تحقق ایرانی دموکراتیک فدا کردند
نیلز دوداردل نمایندة پیشین پارلمان فدرال سوئیس
کاظم بدون شک یک سمبل برجسته و بسیار تأثیرگذار است
نه فقط به این خاطر که برادر مسعود است
بلکه به این دلیل که فعالیت گسترده‌ای در ژنو برای دفاع از حقوق بشر داشت
نیلز دوداردل نمایندة پیشین پارلمان فدرال سوئیس
کاظم سمبل ایرانی دموکراتیک
مبتنی بر جدایی دین از دولت و بر پایه حقوق اجتماعی بود
نه شاه، نه شیخ
اریکا زیگلر مورخ تاریخ هنر
می‌خواهم بگویم که مبارزه شما چقدر برای ما عزیز و ارزشمند است
چراکه این مبارزه و این ادای احترام به جان‌باختگان
مبارزه و ادای احترامی برای ما نیز هست
ژنو – ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴
روز ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ مراسمی در بزرگداشت شهید بزرگ حقوق بشر، دکتر کاظم رجوی، در سی‌وپنجمین سالگرد شهادتش در ژنو مقابل مقر اروپایی ملل متحد برگزار شد. در این مراسم شماری از شخصیت های سوئیسی و دوستان دکتر کاظم به سخنرانی پرداختند.
ژیلا جمالی
امروز چهار اردیبهشت سالگرد ترور ناجوانمردانه دکتر کاظم رجوی است مردی که عمر خود را وقف دفاع از حقوق بشر، آزادی و مقاومت مردم ایران کرد او نه در میدان جنگ بلکه در خیابان آرام در ژنو توسط تروریست‌های اعزامی رژیم آخوندی به گلوله بسته شد.
قاتلانش گذرنامه دیپلماتیک داشتند سفارت رژیم در سوئیس نه نمایندگی دیپلماسی بلکه پایگاهی برای برنامه‌ریزی جنایت بود.
اما ترور دکتر کاظم رجوی تنها یک نمونه از ده‌ها عملیات تروریستی رژیم در خاک اروپا و دیگر کشورهاست از بمب‌گذاری ناکام در گردهمایی سالانه مقاومت ایران در پاریس گرفته تا ربایش و ترور مخالفان در ترکیه، عراق، آلمان، هلند و حتی امریکا.
آخوندها در طول بیش از چهار دهه بارها ثابت کرده‌اند که برای حذف مخالفانشان به هیچ قانون، مرز یا اخلاق پایبند نیستند.
و متاسفانه آنچه این ماشین ترور را جسورتر کرده، نه فقط ابزارهای سرکوب داخلی، بلکه سیاست مماشات قدرت‌های غربی است سیاستی که در برابر دیپلماسی گروگان‌گیری، ترور و باج‌خواهی سکوت اختیار کرده و حتی قاتلان را به پای میز مذاکره دعوت کرده است.
کریستین پرگو- نمایندة پیشین پارلمان ژنو
درود بر همه‌ی شما که امروز اینجا حضور داریدتا مانند هر سال از سال ۱۹۹۰، به دوستمان کاظم رجوی ادای احترام کنیم.
کاظم در یک روز شومِ یعنی در ۲۴ آوریل، توسط گروهی از قاتلان (اعزامی) رژیم ایران که همان صبح از ایران آمده بودند ـ به قتل رسید. آنها امده بودند تا پروژه‌ی شوم خود را اجرا کنند و همان شب بازگردند بدون آنکه پلیس سوئیس هیچ اقدامی کند. چگونه ممکن است که این کشور سوئیس که بسیار سازمان‌یافته است و نه کمبود پلیس دارد و نه کمبود مأموران مخفی، نتوانسته باشد هیچ‌یک از ۱۳ قاتل کاظم را در آن روز یا پس از آن دستگیر کند؟ چگونه ممکن است؟
امروز اینجا در میدان ملل به دوستمان کاظم به این مرد شجاع که به خاطر تعهدش به ایرانی دموکراتیک و مبتنی بر احترام به حقوق بشر ترور شد، ادای احترام می‌کنیم اما امروز، همراه با یاد کاظم، می‌خواهیم به یاد بسیاری دیگر از کسانی باشیم که جان خود را برای تحقق ایرانی دموکراتیک فدا کردند؛
ما شهدای زیادی داریم که عکس‌هایشان پشت سر شما قرار دارد، و می‌توانیم آنها را نگاه کنیم و درک کنیم که چه معنایی دارد که تنها به خاطر ایستادگیت جانت را فدا کنی.
ما به ۳۰ هزار نفری که برای ایران جان خود را فدا کردند، ادای احترام می‌کنیم؛ به این قتل عام و شهدای آن که بسیاری از آنها از مجاهدین خلق بودند.
یادمان باشد که این رژیم احکام اعدام بی‌شماری صادر کرده است همچنین بگذارید به کسانی ادای احترام کنیم که در این راه مبارزه کرده‌اند و همچنان مبارزه می‌کنندامسال بیش از هزار اعدام صورت گرفته است اما کجا درباره‌ی آن صحبت میشود؟ چه کسی درباره‌ی این فاجعه‌ای که امروز در ایران جریان دارد، حرف می‌زند؟
مردم ایران دیگر نمی‌خواهند شاهد چنین جنایاتی باشند. برنامه‌‌ای مریم رجوی ارائه داده است، این را تضمین میکند که در ایران دموکراسی برقرار شود و به ویژه نقش زنان به طور اساسی تغییر کند و زنان جایگاهی برابر بیابند؛ چیزی کاملاً متفاوت از وضع کنونی ایران. از شما سپاسگزارم
اریکا زیگلر- مورخ تاریخ هنر
سال‌های زیادی‌ست که ما به مناسبت بزرگداشت ترور کاظم رجوی گرد هم می‌آییم. من می‌خواهم از کسانی بگویم که روایت مرگشان را اینجا، در همین میدان خوانده‌ام، و از برخی دیگر از ده‌ها هزار قربانی دیگر که به دست رژیم جنایتکار حاکم بر تهران جان باخته‌اند. این جان‌باختگان جوان، حتی کودک، مرد و زن بودند که ربوده‌شده، شکنجه‌شده، مورد تعرض قرار گرفتند و اعدام شدند می‌خواهم بگویم که مبارزه شما چقدر برای ما عزیز و ارزشمند است. مبارزه‌ای که مریم رجوی هدایت میکند، احترامی که او برمی‌انگیزد، احترامی که زنانی که در کنار او هستند و اینجا حضور دارند، برمی‌انگیزند ـ و البته همچنین مردان این زنان در ایران کنونی و حتی در جامعه خودمان نمونه‌ای بسیار تأثیرگذارند. از شما سپاسگزارم، چراکه این مبارزه و این ادای احترام به جان‌باختگان، مبارزه و ادای احترامی برای ما نیز هست، و ضامن زندگی بهتر آینده بر روی این زمین می‌باشد. سپاسگزارم.
نیلز دوداردل- نمایندة پیشین پارلمان فدرال سوئیس
کاظم یکی از بی‌شمار قربانیانی است که به‌طور عمدی توسط رژیم ایران در مسیر شوم خود در طول چند دهه به قتل رسیدند. اما او بدون شک یک سمبل برجسته و بسیار تأثیرگذار است، نه فقط به این خاطر که برادر مسعود است، بلکه به این دلیل که فعالیت گسترده‌ای در ژنو برای دفاع از حقوق بشر داشت؛ دفاع از حقوق پایه‌ای انسانی، حقوقی که باید نه فقط در ایران ـ که کاملاً بدیهی است ـ بلکه در سراسر جهان انجام شود.
در مورد کاظم، فکر می‌کنم دوستی‌ام با او، در حقیقت، دوستی در اشتراک اندیشه‌ها بوداو برای برابری، رهایی، و به‌ویژه آزادی‌ها مبارزه می‌کرد؛ آزادی‌های دموکراتیک، فردی و جمعی.
در تاریخ معاصر ایران، او ترجیح مشخصی داشت. چراکه پیدا کردن قهرمانان بزرگ در تاریخ معاصر ایران کار آسانی نیست. با این حال، او برای مصدق احترام خاصی قائل بود؛ به عنوان یک جمهوری‌خواه معتقد به جدایی دین از دولت، دموکرات، و دلسوز استقلال و خودمختاری ایران در مواجه با قدرت‌های بزرگ.کاظم سمبل ایرانی دموکراتیک، مبتنی بر جدایی دین از دولت و بر پایه حقوق اجتماعی بود؛ نه شاه، نه شیخ؛ برای ایرانی دموکراتیک، بر پایه حقوق اجتماعی و مبتنی بر جدایی دین از دولت.
غلام وکیلی
دوستان عزیز،اجازه بدهید امروز درباره واقعیتی صحبت کنیم که سالهاست از چشم بسیاری پنهان مانده اما ما مردم ایران با گوشت و پوست آن را لمس کرده‌ایم واقعیتی به نام سرکوب سرکوب سازمان یافته که در دو شکل ظاهر میشود: اعدام در داخل، ترور در خارج این دو نه پدیده‌های جدا از هم، بلکه دو روی یک سکه‌اند سکه‌ای که نامش بقای نظام آخوندی است.
اعدام از روز اول به ابزار اصلی، به ابزار اصلی حاکمیت برای مهار جامعه بدل شد از قتل عام ۶۷ گرفته تا اعدام نوجوانان در خیزش های اخیر. هدف فقط کشتن نیست هدف شکستن روح یک ملت است.وقتی دکتر کاظم رجوی در ژنو ترور شد، وقتی محمد حسین نقدی در ایتالیا به گلوله بسته میشود، وقتی تلاش برای بمب بمب گذاری در پاریس خنثی می شود، ما باید بفهمیم که اینها فقط عملیات انتقامی نیستند اینها بخشی از یک پروژه سیستماتیک هستند. پروژه حذف فیزیکی تمام کسانی که وجودشان روشنگر دروغ ها و جنایت های رژیم ملایان استبه همین دلیل است که دفاع از حقوق بشر در داخل ایران جدا از مبارزه با تروریسم در خارج از کشور نیست سکوت در برابر ترورها همان قدر خطرناک است که بی تفاوتی نسبت به اعدام ها و مقاومت در برابر یکی بدون ایستادگی در برابر دیگری ممکن نیست
راضیه قدرتی
امروز در این میدان جمع شده‌ایم تا نه فقط علیه یک جنایت بلکه علیه یک ساختار جنایتکار صحبت کنیم. از همان نخستین سال‌های پس از انقلاب رژیم ترور را به عنوان یک ابزار رسمی برای حذف مخالفین انتخاب کرد نه فقط در داخل ایران بلکه در سراسر جهان چرا؟ چون این رژیم از اساس بر سرکوب، حذف و وحشت بنا شده است. این حکومت می‌داند که در یک فضای آزاد با آزادی بیان، آزادی تجمع و فعالیت‌های سیاسی نمی‌تواند دوام بیاورد تنها راه بقای آن خاموش کردن صداهاست با زندان، شکنجه و در داخل کشور با ترور. پس باید بدانیم مبارزه با تروریسم رژیم فقط یک مسئله اخلاقی یا حقوق بشری نیست این یک مبارزه است برای نفس کشیدن، برای آزادی، برای آینده‌ای که دیگر در آن حکومت‌ها با ترور و وحشت حکومت نکنند.