نابودی امنیت شغلی کارگران در ایران
روز ۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ رئیس اتحادیه‌ی حکومتی کارگران گفت: «تورم و نبود امنیت شغلی، معیشت کارگران را بحرانی کرده است»...بله تورم در کشوری مثل ایران با این منابع مشخصه که کار دولت است؛ اما چرا امنیت شغلی کارگران در ایران از بین رفته؟ در ابتدا یادآوری کنم که این گزارش بررسی یک مبحثٍ صرفاً اقتصادی نیست بلکه عملکرد حکومت آخوندی و کاری روکه با معیشت و امنیت شغلی کارگران کرده رو بررسی می‌کنیم...
بعد از مرگ خمینی که خامنه‌ای ولی‌فقیه و رفسنجانی رئیس‌جمهور نظام شد..، موضوعی بنام خصوصی‌سازی اقتصاد رو پیش کشیدن... و شروع کردن به انتقال دارایی‌های مردم ایران که در اختیار دولت بود به بخش‌هایی حقیقی یا حقوقی؛ اما در اینجا چند ِاشکال اساسی وجود داشت.
یکم: این انتقال یا فروختن شرکت‌ها و کارخانه‌ها تقریباً مفت انجام شد، در خیلی از موارد مثل واگذاری شرکت هٍپکو، پول پرداختی حتی به‌اندازه‌ی پول اقلام انبار شده در انبارهای اون شرکت هم نبود!!! اما چرا؟... اجازه بدید بعد از یک نقل قول این موضو ع رو توضیح بدیم..
ـ رئیس سازمان خصوصی‌سازی رژیم در تیرماه ۱۳۹۸ دررابطه با به‌اصطلاح روند خصوصی‌سازی در رژیم گفته: «۸۰ درصد واگذاری‌ها، «خصولتی» بوده است!.... اقتصاد ما بر اساس دخالت پلیس..( بخونید سپاه پاسداران).. در بسیاری از موارد. اداره می‌شود»!
«خُصولتی» یعنی چی؟
«خصولتی» یک عبارت «من‌در‌آوردی» در دیکتاتوری آخوندیه مرکب از دو کلمه «خصوصی» و «دولتی» که حاکی از واگذاری تقریبا مفت و مجانی بنگاه‌های دولتی به برخی نهادهای حکومتی هست اون‌هم تحت عنوان غلط‌انداز «خصوصی سازی» ..
حکومت آخوندی از این کار خصوصی‌سازی یا به‌قول کارشناس‌ها و رسانه‌های حکومتی خصولتی کردن اقتصاد ایران چه منفعتی می‌بره؟
آیا دولت می‌تونه ماه‌ها و در خیلی از موارد چند ده ماه حقوق و مزایای کارگران بخش دولتی رو نپردازه؟
آیا حکومت می‌تونه قرارداد سفید امضا یا ۸۹ روزه با کارگران ُمنقعد کنه و هر وقت خواست بدون حقوق و مزایا و بیمه اون‌ها رو اخراج کنه؟
و انبوهی تعهدات دیگه که دولت نسبت به کارگران متعهده و باید پاسخگو باشه.
اما تحت عنوان خصوصی سازی ظلم بی‌سابقه‌ای رو بر معیشت و زندگی کارگران ِاعمال کردن!!! چون به‌جای پاسخگو بودن به حق و حقوق و مطالبات کارگران، به‌طرز بی‌سابقه‌ای دسترنج اون‌ها رو هم یه‌یغما بردن!! ..
بر اساس اعتراف‌های کارشناسان حکومتی سهم کارگر ایرانی از تولیدی که انجام می‌ده فقط ۵ درصده، درحالی‌که در خیلی از کشورهای اروپایی و آمریکا سهم کارگران بیش از ۵۰ درصده...
اما رژیم حتی به جان کارگران هم رحم نمی‌کنه!! به اعتراف رسانه‌های حکومتی در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱، سه‌هزار و ۸۲۶ نفر در محیط کار کشته شدن، یعنی هر چهار و نیم ساعت یک کارگر کشته شده.
سال ۱۴۰۳ فقط در حادثه‌ی معدنجو طبس ۵۳ کارگر معدن در انفجار ناشی از گاز متان جان خودشون رو از دست دادن، علتش این بود که کارفرما و به‌اصطلاح مالکان بخش خصوصیِ این معدن از خرید یک سٍنسور ۲۰ دلاری گازسنج خودداری می‌کردن. ۵۳ کارگر کشته شدن،اما بدون هیچ مشکلی برای به‌اصطلاح مالکان اون معدن دوباره بازگشایی شد و هنوز هم این معدن یک سنسور گازسنج نداره.. و این َروند در معادن ایران همچنان ادامه داره، و کوچک‌ترین اعتراض هم پاسخش سرکوب و اخراجه، ...
روز ۹ اردیبهشت سایت حکومتی بهارنیوز نوشت: « ۹۶ درصد کارگران با قرارداد‌های موقت، کوتاه‌مدت و پیمانی مشغول کارند»
این َروند برای خامنه‌ای دسترسی به منابع مالی َهنگفت از منابع و معادن طبیعی به‌علاوه چپاول دسترنج کارگران رو به‌همراه داره. نداشتن امنیت شغلی کارگران، بخشی از یک طرح و برنامه‌ی حکومتیه ..
پس.. نابودی امنیت شغلی کارگران تحت عنوان «خصوصی‌سازی» یک طرح و برنامه‌ی حکومتی و بازی کثیف و خونین با جان و سفره‌ی کارگران محروم ایرانه...