نگاهی به وضعیت زنان کارگر در ایران
گزارش و گفتگو با امینه قرایی
اما بپردازیم به یکی از دردهای مردم ایران: کارگران میهنمان در سخت‌ترین شرایط معیشتی قرار دارند؛ اما شرایط زنان کارگر خیلی متفاوت است و ستم‌دیده‌ترین بخش جامعه کارگری را تشکیل می‌دهند.
برخی اعداد و ارقام در این رابطه از این قرار است
سهم زنان کارگر:
در بخش کشاورزی: ۱۰ درصد
در صنعت: ۲۳.۵ درصد
در خدمات: ۶۶.۵ درصد
در مجموع: ۳۳ درصد
اما این همه‌ٔ ماجرا نیست.
حقوق زنان در کار مشابه با مردان، ۲۰ تا ۲۸ درصد کمتر است.
در حکومت آخوندی قوانینی به‌اصطلاح برای حمایت از زنان شاغل تصویب شده؛ اما این قوانین بدون هیچ پشتوانه‌ای فقط روی کاغذ باقی مانده است.
خیلی از زنان با به‌دنیا آمدن فرزندانشان به‌جای دستیابی به حقوق خاص، از کار اخراج می‌شوند، یا هیچ‌کدام از این مزایا را دریافت نمی‌کنند و مجبور هستند به کار ادامه بدهند تا همان حداقل حقوق را هم از دست ندهند
روز ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴، سایت حکومتی بهارنیوز در این‌باره نوشته: «برخی مادران به‌دلیل ترس از دست دادن شغل، بخشی از مرخصی خود را استفاده نمی‌کنند؛ کارفرمایان با بهانه‌های مختلف از استخدام زنان متأهل و مادران خودداری می‌کنند یا قرارداد آنها را تمدید نمی‌کنند».
زنان کارگر خانگی با شرایط به‌مراتب سخت‌تری مواجه هستند: نه قرارداد مکتوبی دارند، نه بیمه و نه تشکلی.
بر اساس آمار سال ۱۴۰۱ رژیم افراد شاغل در اقتصاد کشور، ۸۴.۴ درصد سهم مردان و ۱۵.۶ درصد سهم زنان است، به عبارت دیگر تنها حدود ۱۵ درصد از افراد دارای شغل زن بوده‌اند
بر اساس همین آمار، ۲۸ میلیون زن ایرانی در سن کار هستن اما شاغل نیستن و دنبال شغل هم نمی‌گردن. بخش قابل توجهی از این زنان به‌خاطر این‌که هیچ چشم‌اندازی برای پیدا کردن شغل نمی‌بینن، در چنین شرایطی قرار گرفتن.
بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۲۳ میلادی، ایران تحت حاکمیت آخوندها از نظر شکاف جنسیتی، در میان ۱۴۶ کشور در رتبه‌ٔ ۱۴۳ قرار گرفته.
در حکومتی که خصوصیت اصلی‌اش زن‌ستیزی است، هیچ چشم‌اندازی برای رعایت حقوق زنان وجود ندارد.